Münevver Erilmez Şiirleri - Şair Münevve ...

Güz yağmurları,

Yağmasın üstüme,

Üşürüm ben.

Bahar gelmiş neyleyim,

Bedende güç, kuvvet olmayınca.

Mor dağlarda açmış çiçekler,

Nereden çıktın böyle hain Guatr,
Senden önce dizi,dizi dizilmiştiler;
Astım,Kalp,Şeker,meker,
Tansiyon,pansiyon,bir de Kanser
Sen nereden çıktın böyle,
Piyangodan çıkar gibi,

İşte benim Hacettepem bu!
İnsanına can veren,kan veren
Tanrının buyruğunu yerine getiren,
Yüreklerinde, beyinlerindeki
Çağlayarak akan su,
İşte gerçek doktorum bu

Yıl 1984.Ankara’da oturuyoruz. 30 Mayıs’ta zor bir mide ameliyatı geçirdim. Nekahet dönemini Ayvalık’taki teşkilatımızın(Maliye) kampında geçirecektim. Ameliyatımı duyan zamanın Çanakkale Defterdarı olan arkadaşımız, o günlerde Ankara’ya ziyaretimize gelmişti. Eşi haber yollamış, Münevver’i gelirken getir, burada bakayım diye. Eşim de kendisinin bakabileceğini söyleyerek nazik davetlerine teşekkür etti. Kampa giderken üç gün kalacağımıza söz verdik.
Ameliyattan bir ay sonra yola çıktık. Çanakkale ‘ye uğradık. Onlarda Deniz kenarındaki kampta idiler. Daha önce hiç hortum görmemiştim. Çocuklar deniz kenarında oynarken, birden gökyüzü simsiyah oldu, hayli korkmuştum. Çanakkale’ye gelmişken şehitleri ziyaret etmek istediğimi söyledim. Nasıl gidileceğini sorduğumda denizin karşı tarafından gidiliyormuş. Oraya gidip dönemeyiz, belki hava şartlarına bağlı olarak fırtına olursa feribot çalışmaz boş ver gitmeyin, dedi, Bir gün önceki hortum olayım yaşayınca mecburen kabullendik, gidemedik. Sabah saat beşte yola çıktık Ayvalık’a gitmek için. Arabanın ön koltuğunda oturuyorum, çocuklar arkada oturuyorlar. Otobana çıkmak üzereyken birdenbire yerden mehter takımının çıkıp mehter müziği çalarak bizi uğurladığını gördüm. Ben bunları görürken uyumuyordum. Ama gözlerim yarı açık, yan kapalı idi. Uyku ile uyanıklık arasındaydım. Eşim enseme yavaşça dokundu. Eşime, gördün mü benim gördüklerimi dedim”.Hayır, hiçbir şey görmedim dedi”.O zaman anladım ki; istediğimi anlayıp, uğurlamaya gelmişlerdi.
Ertesi sene hususi ziyaretlerine gittim. Hayatım boyunca unutamayacağım yaşanmış olaylardan birisi idi. 20 Ocak 2003

Dünya komşular günü

Anımsatıyor dünü

Atalarımız ne güzel öğütlemiş;

Irakları yakın eden,
Devlet demir yolları
Sarmıştır kollarını
Yurdumun her yanına
Devlet demir yolları,
Aşıkları kavuşturan

.Askerim,oğlum, jandarmam!

Bana selam gönderme;

Yetti hasret artık,Kendin gel.

İstanbul karanlık bu gece,
Aydınlatıyor ıssız yolları,
Gelip geçen araba farları.
İstanbul karanlık bu gece,
Işık veriyor her yere,
Ruhumun aydınlığı,