Müneccim Şiiri - Serkan Aydın

Siyahlar içinde,
Gümüş bir kolye incecik belinde kemer...
Gözümü alsa da,
Ufkun berraklığını yine de görüyordum.
Birşeyler söylüyordun,
Saracak kadar yakındım, duymuyordum.
Uzaklardan bir beyit vuruyordu, gözüme:
Ey, makamı var ve yokun üzerinde olan kişi,
Sen varlık sahasını öyle terk ediyorsun, etme.
Uyandım.
Zaten az uyur uyanırım öyle!
Bilmem ki bu kaçıncı gece?
Odamın penceresinden, benim tavana dalışımı,
Konunun konuyu açtığı, yalnız tartışmalarımı...
Esasında dumanın arasında kaldığını zanneden
O turuncu sokak lambasının,
Beni izlediğini biliyorum.
Siyahlar içinde gördüğüm düşü
Bir ona anlattım.
Kendini akşam güneşi zannetti renginden...
Diyemeyeceğini biliyordum.
Bende öyle. Gönlüm doludur da dilim yetim işte!
Sigaramın dumanına yazdı.

Bir rüyayı yorumlayacak arif kesilen,
Alt üstü bir sokak lambasısın sen.
Işığın bile titrek, pervanen bile yokken!

Allah adı verdim, sen bari gitme!