Münafık Şiiri - Servet Erbaş

Savuralım harmanı hazır yel eserken.
Sorsam niye beklersin, der ki daha çok erken.
Ömür Viran bir halde, birer birer geçerken.
Önün sıcak kavurur,ardın harman savurur.

Tırıvırı işlerde yedin koca ömrünü.
Boşa geçen günlerin olmuyorki tamiri.
Geç olmadan tövbe et düzelt sende halini.
Önün başka bir türlü,arkan başka bir türlü.

Cevabın oldu bana,aman boşver şekerim.
Yaşarım hayatımı günümü gün ederim.
İlerde belki birgün bende yola gelirim.
Ne sağ belli ne solun,karışık senin yolun.

Bu gibi düşünceler,şeytanları güldürür.
Bu canı sana veren birgün gelir öldürür.
Şeytana fırsat verme,o adamı kandırır.
Nabza göre şerbetin,imansızı aldatır.

Almış yalan dünyayı,yüreğinin içine.
Müslümanın diyorsunya çok gidiyor gücüme.
İnanıp yaşayana hemen geçer hucuma.
Bir öylesin bir böyle,dansözden beter oldun.

İnanıp yaşamazsın bari dine saldırma.
İnanmış gibi yapıp insanları kandırma.
Dinini bilmeyenin ayağını kaydırma.
Ters düz olmuş yaşantın,bilmiyorsan uydurma.

Araştırıp bulursun üç beş cahil Müslüman.
Günlerce davul çalar eder,dünyaya ilan.
Atarsın iftirayı,işte dersin bu İslam.
Düşmanıma vermesin,senin gibi bir düşman.

Şunu iyi bellede yaz bunu bir kenara.
Öldüğüm güne kadar biat ettim Allah'a.
Canımdan aziz dinim,çiğnetmem ki onlara.
İçi dışından ayrı olan münafıklara.

Olacaktır tastamam O'nun nuru cihanda.
Allah'ın emrettiği olacak en sonunda.
Verecektir hükmünü toplayınca divanda.
Akla kara belli olur,tartılınca mizanda.

Derki Mümin olanlar,inancımı yaşarım.
Allah ne emrederse,hiç şüphesiz yaparım.
Ben kuluna değil ki,birtek O'na taparım.
Önün yansın kavursun,sen gâvurdan gâvursun.