Mümkün değil affedilmen

Yıllar sonra utanmadan gelip de af diledin de
Yakarışın makbul değil aşkın kutlu mabedinde
Sen gibi bir vefasızın, yeri yoktur aşk indinde
Hiç nafile ümitlenme mümkün değil affedilmen

Sen kendini şu gönlümde solmayan gül zannetmişsin
Rayihanı her dem kokan misk-ü amber addetmişsin
Bu ne benlik, bu ne cür’et, sen özünü terk etmişsin
Hiç nafile ümitlenme mümkün değil affedilmen

Bir hayalin vedasında, hicranına erdi zaman
Artık ne bir bekleyiş var ne de özlem dolu bir an
Eser kalmadı kalbimde, o şahane endamından
Hiç nafile ümitlenme mümkün değil affedilmen