Mülküne Evla Şiiri - Seyfi Karaca

Bilemedim ki
Dehleyip gitmiş bazarı serinliğe bozanlara iklim
Ne zamanda çiğ bir nohuttu
Nezaman uyandı gece
Nezaman akşama doğrulara yolu dorulttu dolunay
Kavurga ateşi kurup,
İncesini irisinden savurup ırgatım
Od oldu çıralandı devran
Gevreğe kavrulduğu gözleri tomurcukta gizliden
Esti hayal, tüttü çağ...
Çığ gibi düştüğü yangınlara sarılarak sır
Üstü başı çiçek koktu aşkın
Ve ben..
Bilmem hangi ömrümü ne zaman
Bilemedim ki hangi dilimin
Nasıldı tadı söyleyim..
Bildiğimse mutum hoş, gönlüm gani,
Mülküne evla..
Şu gündür şu an ocakçısıyım...
Kereminden sunan külün
Gülden-karanfilden mestolan
Has be has
Hasbahçelerin

Seyfi Karaca......Eylül / 10