Mülakat; Geleceğini Parmakladıkları Kısa ...

Ey, meşe işlemeli kürsüsünün ardındaki,
Çocukça buz çekingenlikli adam,
Sayısal celladı upuzun koridorların;
Gözlük ve kellikten müteşekkil profesörlüğün,
Ve yüreğinde dal dal saçılmış gölgelerinin gücüyle
Akademik kırağılar yağdırdın sakal tellerime.
Mertçe, adam gibi idrak etmelisin ki,
Bu dünyaya ait değil
Tek bir formülle tüm bir bilimsel branşın özetleniverilmesi isteğin.
Acınası talebin olsa olsa bir arabesk Türk filminin,
Hiçte bilimsel olmayan bir yerine,
Misal sondaki “SON” yazısına ait olabilir bilmelisin.

Kinle miniminnacık gözlerinden,
Işık hızlarıyla fırlayan bakışlarını
Titrek ellerimin doğal frekansını yakalamaya sakla.
Ve rezonansa girsin umutlarım,
Kankırmızı kutsal bir o kadar da
Etli dudaklarınızdan
“Sevmedim bu çocuğu”
Lafları çıktığında.

Kendim için değil vallahi kırgınlığım,
Ben odanızdaki devrelerdeki inatçı dirençler, şişman bobinler
Ve sabırlı kondansatörler için üzülüyorum, o kadar.
Yoksa ne haddime aşık atmak doktora alemlerinde,
Siz kıvrakça bir elektromanyetik dalgaya binmiş,
Diyar diyar gezme yetili ermiş hocayla.
Muhafazakarlığınızla
Çelik çomak oynayamayışıma ise gareziniz,
Biliniz ki biz ayrı telleriyiz bağlamanın,
Sizler ise ayrı deliklerisiniz zurnanın.

Leadri;
Tahsil cehaleti alır, eşeklik baki kalır.