Müjgan Asıl Kefeli Şiirleri - Şair Müjga ...

YANLIZLAR KENTİ
Terk edilmişliğin en alasını yaşarken
Bu viran şehrin yalnızlık kokan sokaklarında
Bir ben birde bende kalan hatıran
Var
Eski kırık bir bankta oturmuş

Boynum bükük başım önde,
Dolanıp durdum onun yaşadığı şehirde.
Kumsalda yürüyüşünü bekledim,
Yabancı ayak izlerine takıldı gözlerim,
Gören olmamış tanıyan yoktu.

Ayrılıkları sevmem bilirsin.
Bir sabahta gülümseyerek uyan,günaydın de’ be’ adam.
Ayrılıkla yatıp, kalkıyorsun ayrılıkla.
Varlığına bile alışamamışken,
yokluğunu nasıl kabullenirim, bunu bekleme benden.
Dayanamam ki sensizliğe.

Hadi uyan! Bu gün çok güzel olacak
Ağlamak yasak çocuk!
Sil gözlerini gülümse.
Bu sabah çiçekler senin için açtı, etrafına bak biraz
Bu gün senin bayramın olsun.
Kat kat ört acılarının üstünü, uzaklaş umutsuzluktan,

Beni dünyaya getirmek için yıllarca beklemişsin
Ben geldim ve sen bırakıp gittin.
Her şeye hasret kaldım,
Kollarında uyutup yüreğine bastırıp sevilmekten,
Mahrum yaşıyorum anne.
Büyüdüğümde boynu bükük bakacağım çocukluk günlerime

BİTİRDİN
Gözün aydın can...
İstediğin gibi oldu,
Planların tam on ikiden vurdu!
Mutlu ol…
En iyisini

BİTTİ DİYEMEDİM
Kaç defter yaprağı buruşturup attım,
Karaladım sildim çizdim sildim,
Aşkımız bitti diyemedim!
Elim gitmedi yazamadım işte,
Beklide bittiğini kabul edemedim.

HABERİN VARMI?
Seni sensiz uzaktan sevdim
Haberin varmı?
Adını yazdım bulutlara
Umut ektim geçtiğin yollara,
Ellerimi açtım edilen dualara

Ya bir akşam ya da bir seher,
Kim bilir hangi andır zaman katli,
Bel ki…
Alel acele uyanış var
Belki de deliksiz bir uyku ecele.
Gün mü kırgın geceye,

SENDE ALMAZMISIN ABLA?


Daha altısında,altı kardeşiyle,
Dünyanın yükü, küçücük omzunda,
Sabahın ilk ışıkları,sanki doğdu onunla,