Müjde Uzun Şiirleri - Şair Müjde Uzun

Sil baştan başlayacağım herşeye,
Beni taşıyabilenedir vereceğim değer.
Beni anlayabilen,kabullenenlerdir yoldaşım,candaşım.
Başka bir beni doğurdum içimde,
Bu yaşama kazık çakacak olan be-n-i! ! !
Şimdi zırhlarım hazır,

Dostun önüne güller serdim,
Dikenlerini savurdu yüreğime.
Düştükçe kaldırdım,kardeş diye bağrıma bastım.
Dostmuş,kardeşmiş hepsi yalan olmuş.
Emekmiş,özveriymiş hepsi talan olmuş.
Bin iyilik bir kötülüğe bedel olmuş.

Çınlasam kulağında bir şarkı gibi,
Nağmelere boğsam şenlendirsem deli yüreğini,
Coştursam seni her vakit,şarkılarımla büyütsem seni...

05.Haziran.2008

Yoksulluğu kim anlatabilir, yoksuldan başka!
Yoksulken varlığa da konsa insan,
Tek hazinesi yokluğu bilmesi...
Varlığı elinden gitse de koymaz,
Hayatı bilir,mücadele etmeyi...
Yoksulluk anlamlılıkları taşır bağrında,

Yüreğimdesin,
Sarmaşık misali dolambaçlı gönlüme yarensin,
Kelimelerin sessizliğinde bulduğum bir ümit kadar dostsun,
Ellerin ellerime uzak,
Gözlerim gözlerine hasret,
Sevdam sevdana aç...

Ömür boyu kokusuna doyamayacağım çiçeğim ol,
Yak kavur ruhumu ateşlerin en alası ol.
Sevdaya düşmek senle,
Senle başlamak herşeye,
Sevmeye dalmak,sevgiye yatmak gecelerce,
Senle yalan sevişlerin kefenini yırtmak,

Kimi insan tutsak olur bu duyguya!
Öyle bir kör olurki,görsede görmek istemez;
Duysa da gerçekleri bir dosttan,
Hiçe sayar tüm sözleri.
Dostunu bile düşman görür gözü!
Kendini unutmuştur artık,

Bir gün bu dünyadan göçüp gidersem,
Biliyorum ki inatla yine seni severken öleceğim,
Kanıma ilmik ilmik işleyen bir virüs gibiyken,
Senden kurtulamayacağımın ayırdına vararak, her solukta nefes diye seni çekeceğim.
Bir gün bu kirlenmiş dünyadan göç eylersem,
Bütün saflığınla seni de yanımda götüreceğim,

Ölümü çağırıyor tüm duygularım!
Damarlarımda durmaksızın akan kanım,
Beynimi işgal eden düşüncelerim ölümü çağırıyor.
Mutsuzluğum,kederlerim ve yanlızlığım,
Bugünde ölümü çağırıyor!
Ama gidemezim...

Yeni Yeni Güneşler Doğar Yaşamlarımıza,
Kimileri Batar Bir Daha Doğmamacasına,
Kimileri De Meydan Okur Karanlığa;
Isıtır Bizi Işıltısıyla.
Sevdikleri Gibi Sevilmez,
Değerleri Bilinmezse;