YARA
Şu koca cihanda yön arıyorum
Yollarım çıkıyor uçurum yara
Karanlık bir handa yol arıyorum
Her yeni yaş
Sona yaklaşan bir adımdır
Ve geride
Geri gelmeyecek yılları bırakırken
Anılarda kaybolan zamana bi vedadır
Bir bir yok olup giderken yaşadıkların
Beton yığını bir kentte kaybettim
Sılaya giden bütün yolları
Yönümü ararken
Kayboldum çıkmaz sokaklarda
Nasıl çıkarım bu labirentten
Arap saçı oldu düşüncelerim
Duyuyormusun
Vuruyor dişleri birbirine
Ayakları yalın elleri çıplak
Küçücük gözleri ağlamaklı
Issız kör sokaklardayım
Her yer zifiri karanlık
Kırık bir banka oturmuş
Sabahın olmasını beklerken
Zulamda sakladığım şarabım
Dudağımda yarım bir türkü
Bilmem bu kaçıncı eylül
Mıhlanmış ciğerlerime
Çöreklenmiş bin yılın hasreti
Çıkmak bilmiyor aklımdan
Ve ben korkuyorum
Ezbere bildiğim sokaklardan
Ekimde gitti eylülün peşinden
Güneş çekti perdesini
Kapandı odasına
Gözleri dolu dolu
Yağmur yüklü gökyüzü
Ağladı ağlayacak
FIRILDAK
Aslında üç kuruş, etmezler ama
Fırıldak olupta , dönen insanlar
Her dönem birine, olurlar yama
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!