Ufkun kızıllığında batan güneşim
Solgun yıldızlarına alışık değilim
Dorukların sağrısına oturmuş bir ay var
Yanıltıcı mağrurluğunda boğulan;
güzelliklerinde serinletici esintisi ormanın
derinliklerinden inleyerek fışkıran akar su gibi
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta