Muhterem Aslan Şiirleri - Şair Muhterem ...

Senelerce bıkmadan çektiler kahrımızı
Her acıktığımızda doyurdular karnımızı
Üşüselerde, sıcak tuttular sırtımızı
Hiçbiri de isterim demez hakkımızı

Hayatta var mı karşılıksız seven gibi

Kalbimin derinliklerine gömdüm
Çoğu gece rüyalarımda gördüm
Uçlara gittim gittim geri döndüm
Seni elinden, dudağından…
Seni alnından öptüm

Yüreğimden kopan koca buz kütlesi
Erimeye başladı, bitti bitecek
Serzenişim sana değil, üzme kendini
Her kopan parca beni güçlendirecek

Sığdıramadım seni yüreğime

Sen sıradan bir şehir değil
Şehirlerin efendisisin İstanbul
Sen bir sanat eseri değil
Sanatın ta kendisisin İstanbul

Güçsün yüreklere hükmeden

Su misali akıyor zaman ağır ağır
Deli gibi sevdiğimi söyleyemeden
İçten içe yansa da yürek cayır cayır
Bendeki sen, sen misin? Korkuyorum senden

Bu yürek çarpıntılarım boşa gider mi

Ne sözler verdin de çabuk unuttun
Önce güldün yüzüme sonra somurttun
Isıttın ısıttın kaynattın birden soğuttun
Şimdi konuşturtma beni

Demedin mi? Sensiz ben ne yaparım?

Her bitiş bir başlangıçsa
Bitişlerde beklerim seni
Her yürek böyle yanacaksa
Ateşlerde beklerim seni

Şahlanırım atlar gibi koşar gelirim

Toprakları eşiyor nasır tutmuş elleri
Eğilmekten bükülmüş, fistanlı belleri
Herşeydir onların, ağaları beyleri
Bıkmaz, yılmaz anadolu kadını

Çocuğunun sütünü eksik etmez

Deli gönül durulur yaş ilerledikçe
Sokaklar değişir artık gelip geçtikçe
Anılar serpişir usulca her metresine
Her biri el kaldırır dur dercesine

Ve her biri taşıman için biner sırtına

Gözlerinin içindeki sonsuz boşluğa girmek
Korkmamak gitmektir gidebildiğince derine
İçerde bir yerde ondaki onu görebilmek
Çıkartıp dışarıya koyabilmektir yerine

Duygularını hissetmek gözlerine bakınca