Nasıl güneş doğmak için sabahı bekliyorsa,
Nasıl yıldızlar parlamak için karanlığı istiyorsa,
Nasıl aç bebek ana sütü için feryat ediyorsa,
Ben de, bu gurbet elde,
Yalnızlığı içimde hissettiğim an,
Karımın sarılışını,
Oğlumun gülüşünü,
Anamın şefkatli bakışını,
Kısacası gülüm,
Ailemi özlüyorum,
Ve sizlere yaşam veren,
Bir nefes gibi muhtacım.
Kayıt Tarihi : 21.7.2020 18:18:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Ailesinden ayrı kalan gurbette yaşayan birinin duyguları ifade edilmiştir.
![Nihat Çakır 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/07/21/muhtacim-53.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!