Muhtacım Şiiri - Mehmet Tekmen

Yaın ayak baş açık,kapına geliyorum.
Kavuşmak var her halde,çok iyi biliyorum.
Durmam bir an da olsa,karanlıklar vız gelir.
Bitmez denen mesafe,sonsuz zaman az gelir.

Duâlar yerden göğe,aralıksız yükselir.
Ömür sınırlı süreç,her saniye eksilir.
Bitmez feryadım asla,giremezsem kapıdan.
Yaradan sensin beni,ayrılmam o yapıdan.

Akıp giden sularla,esen yelle yarıştım.
Bulutları terkedip,yıldızlara karıştım.
Yetmedi bu seyahat,daha uzağa koştum.
Yeniden var olmanın,heyacanıyla coştum.

Hayat denen mefhumun,devrelerini geçtim.
Açılan kapılardan,doğru olanı seçtim.
Parçalanan zamanı,bir birine ekledim.
Yıl değil asırlarca,ac susuz hep bekledim.

Akarken göz yaşlarım,dünyaya el salladım.
Gönlümü temizleyip,âhirete bağladım.
Uzun sürse de yolum,azimle yürüyorum.
Menzilde duran nuru,apaçık görüyorum.

Aradığım gerçeği,hazır önümde buldum.
Hasretin fırınında,yanayana tam oldum.
Kurtuldum arzulardan,artık yok tahdım tacım.
Düşüp kaldım kapında,yardımına muhtacım.