Mühr-ü Matem Şiiri - Seyran Özcan

Masmavi bulutlar görürdük sevgilinin gözlerinde
Gecenin koynundan çalınan yıldızlar takılırdı saçlarımıza
Mutluluklarımız, bir papatyanın narin yapraklarında,
Bir uçurtmanın kanatlarında süzülürken umut,
Ölü nefesler üflendi canlarımıza
Ve işte “Ne oluyor...” dedi insanlar
“Yer dehşetle sarsıldığında”
Ya Hak! Dağlar yürüdü, yer çırılçıplak…
Karanlığın koynunda bulduk kendimizi
Güneşli günler düşlerken
Gelecekten muştular beklerken
Korkulu tozlara bulandı gözbebeklerimiz
Soldu göğsümüzde açan laleler, güller…
Kanatlanamadan nefessiz kaldı yüreğimizdeki minik serçeler
Ve uçmuyor artık sevgilinin ellerinden beyaz güvercinler
Dudaklarımızda Mühr-ü Matem
Kim bilir ne zaman açar bahçemizde güller
Sevgili! Yine sana döndük, yok ki gidecek başka yerimiz
Rahmetinden bir damla umuttur tek tesellimiz.