SEVDİĞİM KADAR, SEVİLMEDİM
Kaldırımlarda ıslak taşlara basarken
SEVDİĞİM OLURMUSUN
Sabahın ilk ışıklarında,
Sevdiğim olurmusun.
Penceremin şakaklarında,
Gördüğüm olurmusun.
SEVEMEDİM
Günleri bekledim penceremde
Kalbime sorup da sevemedim.
Sen gelirsin diye son gecemde
Özüm danışıp da sevemedim.
İnsan demek ayrılık demekmiş
Kendi kendini yemekmiş
İnsanların birbirinden ayrılışı
Yaşam boyu cile çekmekmiş
Arkadaşlık isterim uzun olsun
Kırmızı bir güldü ruyalarımız
Solup dökülsede seviyordum
Engin bir denizdi hayallerimiz
Batıp gitsede seviyordum
Yaşamak dedik bir varlığa sarıldık
SEVİYORDUM
Sonbahar akşamıydı,
Kasımın ilk haftası,
Elimde kalem,
Gönlüm bomboş
Kısa kısa adımlarla alırken yol
Yoktu tutunmaya ne dal nede bir kol
Hayat bu gel arkadaş sende buraya
Bir merhem sur sende bu yaraya
Yokmu sevdanın güzellikleri nerde kaldı
Bir sen vardın senide eller aldı
Kıyemet daha neyi bekliyor
acaba kopmak için
bir izin versen
dağlar yürümeye sabırsız
yıldızlar ataş ateş
yağacak başlarına
SONBAHARI YAŞADI GÖNLÜM
Kuruyan yapraklar misali savruldum
Sararırken, sonbaharı yaşadı gönlüm.
Gün oldu ayrılığı yaşadım kavruldum
Savrulurken, sonbaharı yaşadı gönlüm.
Sabah olmuş hafif hafif
ışıklar içeri sızıyor
ta gönlümün karanlıklarına kadar
ışıklar seni aydınlatmaya
başladı sevgilim
bana doğru dönermisin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!