Muhammet Nacaroğlu Şiirleri - Şair Muham ...

Asırların getirdiği tecrübelerle maharet sergiliyor tabiat
Hayranlık dizboyu iken beynin merkezinde beliriyor kainat
Bense biçare çöllerde ne arıyorum

UYANIYORUM

sevgi dediğin nedir ki?

karanlıktaki umut beklentisinin açtığı bir aydınlık

muhtaç bir acziyete karşı mühim bir nefes

Dipsiz çukurlarda yanan avareyim
Feryadım duyulmuyor acep nerdeyim
Yakarışlar boşunaymış ne bileyim
Umudumu söndüren yoksa benmiyim

Yüce dağlar arasında bir başımayım

Sinemden açan güllerin kokusunu
Koklatarak tüketmek istememiştim
Gözlerde hayranlık uyandıran yapraklarını
Sararıp solduracağını bilemezdim
Kadir bilmez yüreğince

Tepeler arasında bağ yerimizde
Balkonunda oturduğum kanelide
Tatlı bir esinti değiyor alnıma
Nefesime karışıyor temiz hava

Çamlık karşımda yüksek dağa yaslanmış

Aydınlık odanın penceresindeki perdenin aralığından
gecenin koyu karanlığına bakıyorum

Şehrin ışıkları alabildiğine direniyor karanlığa
ama bu direnme çok cılız kalıyor

Kasıtlı ve kasıtsız bir çok hata
Dersler çıkarılmıyor mu acaba
Zararı kötülüğü sana bana
Aklı başa getirmeli mutlaka

Acı çekiliyor sevgisizlikten

İlk soru bu varlığıma
Nerden düştüm ben bu dipteki karanlık zindana

Nasıl oldum diye sormuyor benliğim
Merak uyandırıyor, bu mekana hangi mekandan geldiğim

Sana ihanet ederken gözlerim
Ağladığımı anlamaz bir halde gülerim
Sana kendimi nasıl affettirebilirim
Artık ellerimi açmaya yüzüm kalmadı

Zannederim yakıcıya korkuya erken

Gözlerden dışa vurulan gizem dolu şu alem
Bir şeyleri dile dökmek istercesine
Herkesin geçtiği köprüden geçiriyor bedenimi hassas sinem
Alıkonulmaz bir kuvvet sırtımdan itiyor, özgür ruhumu tutsak edercesine

Hissettiğim yaşamda zalimlik diz boyu sürerken