Muhammet Nacaroğlu Şiirleri - Şair Muham ...

Çocukluğumda bu nedir diye sorduğumda
Bir böcek dediler korkutucu ve tiksindirci bir duyguyla
Sonra ilave ettiler...
Cennet böceği

Hiç kaçmazdı

Dünya bir ahenk içinde sanırdım
Kargaşa ortasında yalnız kaldım
Kimsesizliğin içinden o çıktı
Dünya bir ahenk içinde anladım

Güzellikler etrafımda sanırdım

Öyle bir benlik ki kendini aramakta
Hırçın ve öfkeli yırtınıp haykırmakta
İçinde kaynayan su dışarı çıkmakta
Kudrete el uzatmış medet ummakta

Bazen çoşkun deniz bazen üzgün bulut

Asırların getirdiği tecrübelerle maharet sergiliyor tabiat
Hayranlık dizboyu iken beynin merkezinde beliriyor kainat
Bense biçare çöllerde ne arıyorum

UYANIYORUM

Dipsiz çukurlarda yanan avareyim
Feryadım duyulmuyor acep nerdeyim
Yakarışlar boşunaymış ne bileyim
Umudumu söndüren yoksa benmiyim

Yüce dağlar arasında bir başımayım

Sinemden açan güllerin kokusunu
Koklatarak tüketmek istememiştim
Gözlerde hayranlık uyandıran yapraklarını
Sararıp solduracağını bilemezdim
Kadir bilmez yüreğince

Tepeler arasında bağ yerimizde
Balkonunda oturduğum kanelide
Tatlı bir esinti değiyor alnıma
Nefesime karışıyor temiz hava

Çamlık karşımda yüksek dağa yaslanmış

Aydınlık odanın penceresindeki perdenin aralığından
gecenin koyu karanlığına bakıyorum

Şehrin ışıkları alabildiğine direniyor karanlığa
ama bu direnme çok cılız kalıyor

Hayalin içindeki bir gerçeğin rüyası
Sanki anlık göz kırpması
Sonu gelmez zamanın bitmek bilmez dakikası
Ne yaman bir cefadır ey kırık kalbim

Bir seslenişim var duyuyormusun yarim

Akşam karanlığına çok az bir zaman kalırken

Bir hüzün çöktü

Sen hala gözümde tüterken