Uzanmış Van Gölü, benim için bir düş kıyısı.
Duyulur her dalgada, içimdeki aşkın tınısı.
Bazen, sertçe okşar kıyıyı.
Ürperen aşıkın yüzüne, çalıverir kızılı.
Dindirir dipsiz gölün dibinde ki peri, bitmeyen sızımı.
Dost dediğinle güzel olur muhabbet.
Tatlı sözdedir maharet.
Kimi zaman can bile dosta emanet.
Güzel dostu olanın sonu muhakkak hidayet.
Dostu düşman çıkana dünya olur kıyamet.
Yaşam denen bir oyun
Ruhum ise bir seyirci
Dün ve bugün
Aslında ne kadar uzakmış
Dün ağlardım şu divanda
Kır bahçelerde büyümek zulümmüş
Dökülmüş yapraklar bir ahtır
Saftır duygular hiç yoluna ölürmüş
Ölümmüş kır bahçeler, büyük bir sırmış
Bıkmış ruhum bu şatafat bir yokluk büyütmüş
İnsan düşündükçe yükselir
Ve şerefli bir varlık olur
Düşünceden uzaklaşan insan
Amaçsız bir hayvan olur
Ya birine aklını kiraya verir kendi gezinir
Yada kiraya verecek bir akıldan bile yoksun olur
Ekim yağmurları uyandırdı
Üstüm sevda sularına bulanmıştı
Gün daha batmamış ama hava kararmıştı
Günlerim seninleyken anlamlıydı
Şimdi Ekim yağmurları başlamıştı
Elveda derken sevgili
Aşkınla yaşıyorum söyleyemedim
Aşkımız bitti derken sevgili
Ben ölüyorum diyemedim
Hani çocukken avlusunda koştuğumuz
Her köşesinde oyun kurduğumuz
Babadan alınan harçlıkla şekerler aldığımız
Ve o şekerleri kardeşlerle paylaştığımız .
En güzel hikayeleri dinlediğimiz
Yine karanlıklar içinde fırtınalar kopar
Ve aydınlık sürekli bizden uzaklaşır
Herkesin gözlerine bir perde çekilir
Ve bizler girdapları aşıp yola çıkarız
Kimsenin yanlışına ve doğrusuna bakılmaz
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!