Bir şehre ihtiyacım var
Organ nakli olmuş bir şehre hem de
Kimseyi tanımadığım ve kimsenin de beni tanımadığı
Yeni bir şehre ihtiyacım var
Kendi ellerimle ördüğüm hapishanemden çıkmam lazım artık
Adını bilmediğim otobüste bilmediğim bir durakta
Mürekkebim elime damlar oldu şu sıra
Kâğıdın yüzü ise bom boş
Kalbimde oraya ait olmayan bir boşluk var
Bu ellerimin titremesi ona ait
Kâğıdın boş kalması ona ait
Düşüncelerim zihnim ona ait
Bugün erken bitti
Yağmurlar yağdı üzerimize
Yetiştiğim trenleri kaçırdım
Sessizce izledim önümden geçenleri
Takım elbiseli bir adam çöpe attı laleleri zambaklara uzandı elleri
Toprağa bir tek insan fazla gelir
Kemikleri bile kaybolur bir güz günü
Yağmur yağdığında çiçekler açar göğsünde
Her damla biraz daha yok eder insanı
Toprağa ağaç iyi gelir
Yaşlı adamlar ve birkaç kadından ibaret geçmiş
Bugün ise tam bir kaos
Hemen gerçekleşsin istiyoruz hayallerimiz
Zamanın kıymetini bildiğimizden değil
Yapay nefesler gün bitmeden başka bir yola sokuyor bizleri
Her şeye yetişmek için anlamsız bir caba sarf ediyoruz
Bir gün bu sonsuz dünyadan bende ayrılacağım
Hiç de unutmayacağım yirmime gelmeden yazdığım şiirlerin
mimarını
Harfleri birleştiremeyen çocuğun sessiz feryatlarını duyan kadını
unutmayacağım
Çatısız büyüyen çocuğun resmini düzelten kadını hep seveceğim
Bir adamın sevgisinden emin olabilmek çok zor bugünlerde
Duygusuz ve ciğeri beş para etmez kadınlar sağ olsun
Aşka küsen adamlar gerçekten de görmüyorlarmış önlerini
Bir daha birini sevemeyecekmiş gibi yaşıyorlar
Onlar için uçan bir kâğıt da yetmiyor umudu yeşertmeye
Sadece yere düşmüş kirli yapraklara odaklanmışlar
Bir devri geride bıraktım bu gece
Koca duvarlar var artık
Birbirini tanımayan insanlar var
Yirmilerinde herkes ve seksenlerinde gösteriyorlar
Biliyorum onlarda özledi ağaçtan kaleleri
Dumanı gökyüzüne uzanan ateşi
Gökyüzüne bakıyorsun
Sanki ilmek geçirilmiş boynuna çocuk asker edası var üzerinde
Birazda sarhoşsun
Kadeh kaldırıyorsun yıldızlara ve oradakilere diyerek
Tekrar kapatıyorsun gözlerini suçsuzum der gibi
Herkes bakıyor ama bir ben anlıyorum
Çocuktum.
Anılarım annemin uydurduğu masalların içinde yaşıyordu. Küçük
parmaklarımla babamın serçe parmağını tutardım.
Gülerdim.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!