Bataklığın tam ortasında gözlerim kapalı
Sıkı sıkıya tutarken kayıkçının rüşvetini
Boş bir parıltıdan ibaret geliyor her şey
Anlamını yitiriyor dünyanın sahte sonsuzluğu
On yirmi adım ötede duyuyorum piyanonun sesini
Gelmeyecek kış için kesilmiş ağaçlar
İkiye bölünmüş kalbimin ormanı
Söküp atamıyorum sensizliği kabul etmiş yanımı
Keşke sevilmemek sadece beni alakadar etseydi
Düşman olmazdım kuşlara
Ellerim titreyene kadar ağaç dikerdim
Neden yazıyorum diye her sabah soruyorum kendime
Bir gün son bulacak mı şiirlerim
Vazgeçebilecek miyim bu tutkudan
Yazmasam deliririm ben
Yazarsam da pek farklı bir sonum olacağınım sanmıyorum
Keşke kendimi bulabilsem
Bir gün ölümün kokusu olacak
Çok da ağır gelecek ciğerlerime
Öksürüp duracağım saatlerce
Olacak hedeflerim olmayacak hayallere dönüşecek
Sessizce kaybolacağım kendi içimde
Ellerim kıyıya vurmadan da boğulmayacağım
Şehrin tepesinde çanlar çalıyor
Bu duvarlar daha fazla dayanamayacak
Hem savaş görmüş kimse de yok yanımızda
Biz bu emanet şehri sözlerimizle ayakta tutmaya çalışmışız
Kendi karanlığımızdan bir haberiz
İnsanlık dışında her şeye engeliz
Aşk hesaba çekilmez
Sorunlu bir kasabın kesik parmaklarından öpebilir kadın
Sadece sözlerini duyduğu bir kadına âşık olabilir adam
Köşe başında uyuklamaz aşk
Sıtmadan ölmez öyle
Duyulmaz ayak sesleri
Adı değiştirilmiş bir gemide
Ellerimle tutamadığım yarım pusula
Yanımdakiler çiçekçilere borçlanmış küpesiz ve dövmesiz kadınlar
Her rüzgârda peşime takılan köpekbalıkları
Şarabı tatmamış deniz
Kuşlarını esirgemiş üzerimizden
Yaşlı adamdan sonsuzluğu dinledim
Issız bir parkın bankında
Bitmeyen bir günü düşün ya da batmayan güneşi dedi yaşlı adam
Ayağa kalksa kesin düşecek
Son gücüyle uzandı yerde duran şişesine
Ve nerede kalmıştık dedi
Biliyorum sende özlüyorsun
Tahta kokan okul sıranı
Kesik kesik hatırlıyorsun olanları
Hepsini hatırlamak da istemiyorsun zaten
Günü kurtarmak gibi bir niyeti de yok artık
Sadece birkaç saniyeliğine unutmak istiyorsun
Ben hiç kuş vuran bir kadın görmedim
Bir araya geldiklerinde kuş vurmaya gidelim
Diyen kadınlarda görmedim
Zaten dünyaya kuşları seven kadınlar yakışıyor
Özgürlük onların üzerine dikilmiş
Bizim görmekten aciz olduğumuz iğne ve iplikle
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!