Yürümeye başladığın yollar
Çıkmaz sokağa dönüşmeye başlamışsa üzülme
Bu çağda insanlar düzgün bir şekilde kendi dillerini konuşamıyor
Etraflarında duvara dair iz yok ama hücrede gibi yaşıyorlar
Bırak ezberlediğin yollar çıkmaz sokaklara dönüşsün
Bizde daha iyi bir yer haline getirmeye çalışmayalım burayı
Sahte varoluşlarımızdan kurtuluyoruz artık
Okyanusun ortasında inşa ediyoruz gemileri
Daha da gram merak etmiyorum uzayı
Beş de ihtiyar var yanımızda
Doktorların çalışamaz bunlar dedikleri
Pek de iş buyurmuyoruz onlara
Eylülün son günleri geçiyor
Bisiklete binmeyi öğrenemedim ben hala
Çiçeklerle dolduramadım penceremin önünü
Ne kadar da az görmüşüm
Ne kadar da az tanımışım seni
Ne kadar da hızlı geçmiş eylül
Sen bir başkaldırısın düşümde
Mutsuzluğuma karşı ayaklanmışsın
Gazeteler bastırıp kitaplar yazmışsın
Her akşam Ulucanlar da toplanıp şiirlerimi okutmuşsun
Bağıra çağıra yapmamışsın ihtilali
Her geçtiğin sokağa bizi serpmişsin
En zorudur âşık olmak
Doğruyu bulmakla yetinmez çünkü
Denizin dalgası gibi art arda gelir
Hayatına anlam katacak hikayeler
Süslenmiş kelimelerden uzaklaşacaksın
Kişiliğin de değişecek tıpkı görünüşün gibi
Kendini bilmez gözlerim düzelir mi bir sabah
Yetişebilir mi kimi kimsesi olmayan telefonlara
Bir şeyler yapamaz mıyız eskici
Sabahı beklemeden yaşasak olmaz mı
Zaten bütün sabahlar felçli, geceler de öyle
Kimsenin yerinden kalkmaya niyeti de yok
Ben ömrümde hiç gazete dağıtan çocuk görmedim
Acaba kimdi onlar
Seviyorlar mıydı yaptıkları işi
Yoksa ne gerek var uyuyan insanları uyandırmayalım mı diyorlardı
Kendilerine mi ayırıyorlardı yazıları
O yüzden mi köşeye çekildi yazarlar
Bu ülkenin havası hep bulutlu
İnsanlar beklemeyi ve umut etmeyi adları gibi biliyor
Çaresizliğin tedavisini araştırıyorlar
Uzun uzun dağları kazıyorlar
Sessizce yollar yapıyorlar
Yorgun karamsar ve kimsesiz gençler var bu ülkede
Kafamın içindeki hücrelerde yaşayan düşüncelerimin hepsi
saçmalık değil miydi?
Dudaklarımın arasından dökülen kan bana aitti güya
Dünyayı sokak sokak değiştireceğini söyleyen ihtiyarda deliydi
galiba
Aitlik ve delilik hissi ne kadar da benziyor birbirine
Yaşımdan bir haberin bu günlerde
Gece ve gündüzden habersizim
Sanki bedenim Kudüs'ün altına zincirlenmiş
Uzuvlarımı hareket ettiremiyorum
Sadece düşünüyorum ve düşündükçe
Hareketsiz bedenimi yiyor adeta beynim
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!