Düşünce bileniyor yürekte,
Kınından çekilmiş bıçak;
Sivri uçlarından batıyor,
Sevgide karar kılıyor;
Sevda ağlamaklı,
Gözlerimden sevda bakıyor.
Önce bazı aksamlar sessizdir,
sonra bütün aksamlar,
yalnızlık sessizliktir.
sessizlik akşamdadır
yani akşamlar yalnızdır.
benim sesimin kaybolduğu akşamdır.
Yalnız sendedir umudum senden beklentim
Sevdir bana kendini sevgini de seveyim.
Umutlarım yelken açmış kıyında geziniyor,
Aç gönül kapılarımı,bu kalp seninle çarpıyor…
Umutlarım vardı bir zamanlar
Yıldızlara bıraktım
Gecelere emanet ettim
Sabah güneşiyle gönderdim umutlarımı
Ve sonra sensiz olduğum her ân için!
Biz kez daha haykırdım yalnızlığımı! ...
Kaldır başını yerden
Gözlerini dik karşıya
şu yükselen karlı dağlara
sakın
Sakın ama sakın kırpma gözlerini
yüzünü okşayarak geçen rüzgara
Bütün şehir sırılsıklam ağlıyor gri beton yığınlarının üzerine.
Nerde soğuksularda arınmış yüreğin, bulamıyorsun.
Bir sevdanın en ücra köşelerinde yaşıyorken,
kandırma kendini çıkmayacak gökkuşağı.
Her yüzün bir hikayesi vardır
Yalnızlığın acının izleri vardır orda
Unutulmaz bir tarih gibidir yüzler
Kimi zaman yalnız akşamları gösterir
Kimi zaman ayrılığın aynasıdır
Durgun bir nehir gibidir bazen de
Unutulmak
Ayrılıkların başladığı yerde
sahipsiz sonbahar yaprakları gibi dökülüyor sevgiler
Ne yazık ki artık bu şehir
Yine akşam oldu bak,
Sen yoksun!
Sensizlik acılara sürükledi beni,
Yok oluyorum gittikçe,
Eriyorum aşkın ateşiyle,
Sen yoksun ama! ...
değişiyorum
aşklar ve çağlar gibi
yaşamın terli sayfalarında saçlarım
acı çekti, yüreğim kırlaştı artık
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!