Muhammed Özcan Şiirleri - Şair Muhammed ...

Ah acımasız yar!
Seni okyanuslar ötesine
Ne kadar da atmak isterdim
Bir seninle tatmadan bu kahreden ayrılığı
Yokluğun halen kanlı bir mızrap gibi dururken
İçimde bir yerlerde

Güneş hep doğudan doğar
Ama nedense doğu hep karanlık
Cıvıl, cıvıl insanlar sanki yaşamıyor
Bilinmez nedendir doğu hep karanlık
Aradım, bulamadım gönülden sevenleri
Kimseye soramadım kaybolan gençliğimi

Gök masmaviydi
Aydınlıktı ortalık,
Ve sen hep yalnızca...
Kimsesiz yaşandığını sanırdın gecenin.
Korkuyorsun,
Sarılıyorsun sımsıkı geceye,

Hani bazen bır hüzün kaplar gokleri,
işte o gun senden ayrılmışım demektir.
Hani gun çöker, güneş bır daha doğmaz olur ya
işte o zaman sen gitmişsindir bilirim..

Dün gece yine bensiz ağlamışsın,
Haber vermeden...
Sessizce...

ßana verdiğin sözü unutarak,
ßensiz ağlamışsın,

Gitme dur!
Yokluğuna alışamadım,
Seni gördükten sonra sensiz olamadım.
Sen yanımdayken bile sensizliğe dayanamazken;
Nasıl dayanırım sensizliğe! ....

Bir çiçek
Acının nakışıyla işlenmiş
Dindirsin diye yüreğindeki sızıyı
Ona sunuldu bu sevda...

Ben kaçak bir yaşamın ortasındayım

Sensiz birgün daha başladı
Gökyüzü parçalanıyordu
Sevdanın tutsak ellerinde
Gün sessizdi
Ve ben
Aşkına yorgundum...

'Dağ dağa kavuşmaz
İnsan insana kavuşurmuş '



Hayale daldım yine

İçimde bir sonbahar yaşıyor,
Bazen döküyor yapraklarını,
Bazen en deli fırtına,
Aydınlık gönüllerin;
Karanlık sonlarına benziyor...
Her sonbahar bir kışa çıkıyor,