Tenimde amansız güç seziyorum
Neye dokunsam aşınıyor
Tenimden kalemime akışı izliyorum
Kalemimin öptüğü kağıt sararıyor.
Kelamım dilimden aktı döküldü kalemlere
Lüle saçlardan geçip aşklarımı karanfile bağladım
Belki beni affeder mihenk taşı.
Hamamlarda paklanıp külhanda yürek kaynattım
Bilirim halime güler Mecnunlar'ın başı.
Koynumda trenler dizildi sıra sıra
Ayaklarım zincirlenmişcesine yere çakılı
Gövdeme terk yasak kılındı.
İlk nöbetindeki asker gibi heyecanlı
Yüreğim, bekleyişe mecbur bırakıldı.
Seni beklerken beklentilerime dilim dönmezdi
Kaldırım kenarlarındaki duvarlarla sessiz sinema oynardım.
Yine ışıkla vedalaştım
Ermişti bu veda binlercesine
Gölge koyuluğuna büsbütün ulaştım
Görünmez mumdaki ışığı izlercesine.
Bilirdim böylesi vedaları
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!