Muhabbet - Şiiri - Hasan Tan

kış bitti bak yine nevroz şavkıdı
kara bulutular ışığa döndü
dua ve günah arasında kul
diken ve yaprak arasında gül
yeniden bir aşk boğuluyor bak
bazen ölümler de hayra alamet
üfleyip küllere yak ağıtları
tutuştur cemreyi korkma Muhabbet.

bakıp duruyorum ilk satırıma
ilk koşu ilk imge ve elbette nefret
ölüme seslenmek gibi ürkekçe
sana anlatmak için tüm düşlerimi
telaşa boğulur ah serçe yürek
gök olsam yerlerde arardım seni
yerim ki hep sana bakar Muhabbet.

ilk biletim senin tek seansına
ruhumu ruhuna bağlamak için
toprağım, göğünde suyu ararım
ırmaklar ki donuyor hep şakağımda
örgü ören kız bu ne dalgınlık
çözüver kederi dindir acını
kabus değildir bu yusufi düş
su akar elbet bulur rabbını.

otuz yıl ve yollar hep aynı gurbet
mahzun mezarlar acı hatıra
bir gelin duası ateşten halay
damarımda arzu ve mahcup kudret
depremlerde tutar seni ararım
bir ilham bir zilzal ve inşirahla
zamana çiçekler nakşeden güzel
korkma baharı göğertir şehir
gözyaşı buhur, ıtır Muhabbet.

Ankara bir başka durgundur sanki
susmuş kuşları durulmuş parklar
Karanfil Sokağı şi'ri unutmuş
levhalarda iğdiş edilmiş rüzgar
nereye gitsen kalabalıklar
tıkabasa yalnızlık ıssızlık dolu
kaldırımlar yeni insanlar yıkık
bana benziyor bu mahşeri hal
kime baksam sanki seni soracak
insanlar yüzünle bakıyor bana
adını andım ya böyle uluorta
yüzümden yüzüme bahar dolacak.