Ey dara düşmüşlerin tek kurtuluş ümidi!
Biçareyiz, bir çare lütfeyle derdimize
Sessiz çığlıklarımız Arş-a dayandı şimdi
Nemrudî ateşleri, gülistan eyle bize
Vadem dolup bir gün ölürsem eğer
Arkamdan ne ağıt, ne yas isterim
Değmezmiş bu dünya üç pula meğer
Dostlardan Fatiha, ihlas isterim
Vadem dolup bir gün ölürsem eğer
Hicrana dûçar edip köz doldurdun sinemi
Her anımı işkence kılan sen değil misin?
Hırpalar mı hep böyle sevgililer seveni?
Aşkımızı çıkmaza salan sen değil misin?
Derûnumda saklıdır sönmez pörsümez izler
Yıktın hayallerimi, beni mahzun bıraktın
Hicranın kucağına terk edip, çekip gittin
Mağrurane edanın kıvılcımıyla akıp
Zihnime türlü türlü zehiri ekip gittin
Efsunlu hançerinle, çatlayan damarımın
Mâverâ, nurun ile mihenginle beslenir.
Yüreğimiz hep seni ansın, Ya Resulullah
Anneler, yavrusuna lugatınla seslenir.
Hicran ateşiyle, yanan bağrıma
Vuslattan gayrısı, çare olmuyor.
Tüm tabipler, deva diye ağrıma,
Derman yapsalar da, şifa bulmuyor.
Gönül tutsağıdır sevdanın, aşkın,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!