Mücahit Aras Şiirleri - Şair Mücahit Aras

Ateş olmuş yanıyor yüreğim
Zamana bıraktığım gençliğim
Döner diye çok beklediğim
Gelmez oldu ağla gözlerim

Varlığın şifa yokluğun cefa

Al götür beni buradan
Bu keder yükünden bu paslı akşamlardan
Kalkışları yitik varışları belirsiz trenlerden
Hangi istasyonda bıraktıysak çocukluğumuzu

Ayda beş çift ayakkabı giymeden çöpe gider biri
Çanta marka elbise hint kumaşı gibi
Erkek milletinin kabus günü geldi
ALLAHım sen koru alışverişten

Pırlanta yüzük olmasa her gün kavga

Nice akınla gelip orta asyadan
Bin yıla yakın oldu eylemişiz vatan
Şehit dolu taşını toprağını yarsan
Anadolum bağrı yanık ana dolusun

Malazgirtte Alparslanın muradı

Her hikaye mutlu bitmiyor hayatta
Uyutmak içinmiş bütün o süslü masallar
Gece Yanlız kalınca anlıyor insan
Ne külkedisi saraya gelin olabilir
Ne pamuk prenses ölümden dönüyor
Hüzün mevsimi çökünce anlıyor insan

Acı bana keder dert bana
Tek dileğimdir mutlu ol daima
Gün olur aklına gelirsem ara sıra
Ya meczuplarda ya toprakta ara

Mecnun boşuna düşmedi çöle

Biraz diyorum hani biraz
Mümkün olsaydık seninle
Yıldızları getirirdim sana
Yok yetmez bunlar sana
Ayı ışık yapayım evine
Güneşi sereyim önüne üşüme diye

Yanlızlık ve acı kaderimiz
Sevdadan yana nasbimiz yok bizim
Ne ızdırabımız biter ne sevdamız eksilir
Geçen günler yürek yarası sayılır
Sözüm yazılan kadere değil haşa
Dilerim mevladan sen hep mutlu yaşa

Vakit hüzne gebeydi o gece
Hüzün ki bedeldi senelere
Kırık kalemde yarım cümlelere
Hüzün aşkın adıdır bende

Vuslat bize yabancı bize hısım

Ben yürürüm yollarında gizemli bir varlık,
Gözlerimde umut, yüreğimde aşk taşırım saklı.
Adımlarımın sesi kulağıma fısıldar,
Geçmişin yankılarıyla dans ederim gizli.