Muazzam Muallim Şiiri - Zer Duhi

Bana yalnızlığı öğreten muazzam muallim,
Elbet hayra vesiledir bu halim.
Öğrettin bana susmayı, içime çekilmeyi,
Her harfi bir ömür gibi tartarak söylemeyi.

Sana yürüdüğüm sokaklar rah-ı muhabbettir,
Ayak izlerim bir duanın kalıntıları gibi,
Şayet uğrarsan kente,
Bu garibin yüzü muhakkak gülecektir,
Toprağa can, çiçeğe renk gelecektir.

Bağrımda yanık hep,
Dudaklarımda yarım kalmış ilahiler,
Aklım allak bullak,
Ruhumun bendleri müzepzep.
Seni sevmek benim için bir mezhep,
Bir dogma, bir mutlak,
İnandıkça var olduğum, var oldukça eridiğim.
Yüreğim dolu acıyla lebalep.

Sokak lambalarının titrek ışığında,
Yalnızlık mürekkep olur şiirime,
Kalemim kırık bir minare gibi
Hep seni ezan eder dillerime.

Ey aşkın caddelerinde kaybolmuş yolcu,
Bir gün uğrarsan bu şehre,
Kırlangıçlar döner omzuma,
Yağmurlar serinlik bırakır alnıma,
Ve senin sesin yankılanır suskun duvarlarda.