Muammer Erkul Şiirleri - Şair Muammer Erkul

Yaşayanlara yazılır “ölüme dair” yazılar... Ölüme dair yazılar “yaşayanları” arar durur; çünkü ölülerin, ölüme dair yazıları okumaya ihtiyacı yoktur!
Yaşayanlara yazılır “ölüme dair” yazılar...
Ve bütün ölüme dair yazıları “diriler” yazar; ölmemişlere ölüme dair bir kaç söz söylemek için!
* * *
Dirilerin “ölmemiş olanları” anlamaya çalışır ölüme dair yazıların anlattıklarını...
Ve ölülerin “yaşayanları”dır aslında bizlere suni teneffüs yaptıran! ..

Gönüller, nadasa kalmış... İken sen; yeşile keseceksin!
§
Can tarlanda cân tohumları;
Bekliyorsun...
Sabır çekiyorsun, kahır çekiyorsun; başında ateşten yazman! ..
.....

Cep dikmeyi unuttukları bir çocuk fistanı gibiyim; Bu hasret nereme sığacak? ..
§
Ellerim boşluğa boşluğa gidiyor...
Dünyada basacak yer bulamayan sarhoşun dolaşık ayakları gibi; karışık parmaklarım üzerimde sığınacak bir kuytu bulamıyor...
Aklım, yangında gevreyip kalmış son dala tüneyen kuş gibi;
Şaşkın! ..

Ben...
Bir zamanlar...
Seni görürdüm gözlerimde...
Ben... Bir zamanlar, severdim aynaları...
Su içen bir ceylan gibi yüzüme sokulup, bakardım kendi gözlerime...
Sen, benim gözlerimden; bana bakardın! ..

Hani, titrer içi bir çocuğun...
Hani, bir kedinin kaptığını görür ya, , yerdeki ekmek kırıntısının peşindeki sevdiceğini; daldaki kumru! ..
Göğsünün ak tüyleri savrulan yârine son bakışı titrer o kuşun senin de gözlerinde...
Ve hani...
Ve hani; bitmiş bir yıldız, parlasa da bilirsin ya; sönmüştür artık feri, ışıktan gözlerinin! ..
Bilirsin, uyusan; yorgun ışık dışarda kalacak! ..