Muammer Çelik Şiirleri - Şair Muammer Çelik

Duygularım kadar saf
ve çıplak oldum
Almadı hiç kimse beni…

Düşüncelerim kadar yalın
ve maskesiz oldum

Çığlıkların kulağımın uğultusu
gökteki bulutların gürültüsü
içimdeki isyanın yürüyüşüdür
bu duyduklarım…

Kar yağacak

ürkek serçe kuşları uçtu yüreğinden, gördüm
sığırcıklar kaçıştı sürü sürü elinden, gördüm...

serçe ürkekliğiydi kıpır kıpır dokunduğum yüreğinde
alaca bir sığırcık kaçamağıydı uzattığın bana elinde...

Uçuşurken nefesimin sıcak yelinde saçların
Sarıyor duman bacayı, alev alev dudaklarım
Gezişirken yüreğimin tüten bacasında ellerin
Kavuruyor dudaklarımı, el dokunamıyorum

Yanışırken bakışlarımın ateşinde gözlerin

geçiş tünelinde kaldım zamanın
geçmişim arkamda karanlık
geleceğim bir o kadar bulanık....

ara istasyonundayım zamanın
gelir zamana durmayan trenler

Çatlıyor uçuklamış dudaklarım
Parlıyor sevdalanmış gözlerim
Sevgine, sıcaklığına hasretim
terine, tenine vuslat ne zaman..?

Şaşıyor delirmiş, çılgın aklım

vaz geçecek gitmelerimiz mi kaldı, sanıyorsun
hiç bir zaman gelemedik halbu ki, biliyorsun...

kapıları aralarsın, gireyim içine diye, sessiz
bazen yüzüme kapatırsın ki, o denli pervasız
kapında avunduğum günlerin sayısı belirsiz

uzaklardan sana geliyorum
çekim alanımın içine alıyorum
ve günün anlamına
attığın çığlıkların uğultusunu
bedenimin titreyişinde duyuyorum...

Tutuklu kaldı parmağım aşkın tetiğinde
tutsak kaldım gecenin sensizliğinde
ıslanır gözlerim, nemli dudaklarım
göremediğim resmin belirir
ne hayaller ne düşler kurarım
olmayan sabahlara inadım var

Kabuk bağlayan yaralarının
içkanaması damlıyor içimde
genç kızlığında bıraktığın izlerin
şekilleniyor yüzümde…

Ruhunun şavkı düşüyor saçlarıma