Mü'minler Üzülüyor Şiiri - Servet Erbaş

İblis vazifesinden,bir an geri durmuyor.
İnsan denen mahlukat,düşmanını bilmiyor.
Şeytanla birlik olup,Müminleri üzüyor.
Ahiret öyle yakın,akılları ermiyor.

İmansızlık hastalık,damarlarda dolanır.
Bugün ki gençlik işte,hastalıktan kıvranır.
Topçu popçu peşinde,inançsızca aranır.
kimi satanist olup,şeytan gibi davranır.

Ana baba evlada,dinini öğretmiyor.
Neyi öğretsin fakir? Kendisi ne biliyor?
Abdest'i kim alıyor? Namazı kim kılıyor?
Zaten bütün farzları,çok gereksiz görüyor.

Müjde olsun ölüm var, Cennet,Cehennem.
Oraya hazırlasın,beni Babamla Annem.
Ya olamazsam Mümin? ...Zayıf olursa karnem.
Bütün pislikler orda,ne kötü yer Cehennem.

Yaratılan ne varsa,iyi güzel adına.
Cennet yurdu orası,doyulurmu tadına?
Mü'min olsun yeterki,verir erkek,kadına.
Ayrım yapmak Rabbimin,yakışır mı şanına?

Ahirette verilir,amellere karşılık.
Mizanlarda tartılır,kötülük ve iyilik.
Dünyada yaptın ama,orda sökmez dayılık.
Zayi olmaz orada,zerre kadar iyilik.