Mor orkide Şiiri - Eren Kaya

Gidiyorsun,
Geride bulanık iz.

Aşk böyle bir şey belkide,
Fırat nehrinin suları kadar derin,
Munzur dağları gibi garip.

Bu şehir,bu tren yolu,
Ve gece rüzgarları,
Yeterince şiirsel bir veda için.

Kadrajında gülümseyen bir kadın kalsın fotoğrafın,
Sürmeli gözlüm bu türküde bizim olsun,
"Kırmızı gül demet demet".

Gönül işlerinin olmaz ki hesabı kitabı,
Sadece seversin yargılamadan sorgulamadan.

Biliyorum bir tarafın araf,
Bir yanın medcezir.

Gitmek istiyorsun,ya da kalmak.

Duyuyorum ayak seslerini
İçimde paragraflar dolusu hüzün.

Bir ortaokul talebesi gibi sevdim seni,
İmla bilmez,kural bilmez,yazım yanlışları içinde.

Doldurulacak boş zamanın değildin,
Boşlukta idim sen ile doldum.

Gizlim,saklım,saklandığımdın.
Bir can'dın,canımın içinde.

Hoş geldin kelimesini en güzel sen yazıyordun,
Her şey üzerine yemin edebilirim bu hususta,
Dört kitap,dört melek,ve bir rabbim üzerine.

Kelimelerini seviyordum,her harfini
İçimde bir heyecan,
Kalbimde ilk cemre düşmesinin sevinci.

Yüzünde tebessüm olmak isterdim,
Koynunda muştu,yüreğinde İnşirah.

Bazen sevmek yetmiyor,
Yetişmiyor işte her şeye.

İçinde ki fırtına dinsin isterim,
Kırılmasın dalların,incinmesin yüreğini.

Kalbini dinle,dinle kalbi m i.
Sana kal diyemem,

Git de.

Yol senin artık sevdiğim.
Mor orkideye iyi bak.