Saçlarını, Ay’ın mavi ışığıyla ördüğüm,
Gözlerinde, yaşanmamış sevdaları gördüğüm
Dudakları, bin bir gece masalları anlatan
Mor çiçeğim, gönlümdeki çözülmeyen kördüğüm...
Bil ki, ömrüm, bir çiçeğin hayâliyle geçecek,
Hayâl değil, soluduğum, dokunduğum bir gerçek.
Koklandıkça, efsun dolu bağrın açan mor çiçek
Koklayarak yaşadığım, kokladıkça öldüğüm...
Hep menekşe rengi olur sevda kokan akşamlar...
Ünal Beşkese (10 -11- 2020)
Ünal Beşkese
Kayıt Tarihi : 6.9.2022 00:37:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ünal Beşkese](https://www.antoloji.com/i/siir/2022/09/06/mor-cicek-3.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!