Mekruh Şiiri - Ünal Beşkese

Gönlümün sonbaharı, kurumuş dallarında
bitiveren bir sürgün, taze, pembe bir muh'sun.
Meyvanın tatlandığı olgunluk yıllarında
Kadınsı zerafetin, narin, ince bir ruhsun.

Sînende açan beyaz, o misk kokan çiçekler,
Aralık dudakların, sanki bûseler bekler.
Hülyalı bakışların, nice arzular ekler
Seni sevmek , hem güzelsin, hem şuhsun.

Sen benim carumn suyumsun, ay ışığım, göz nûrum,
Damağımdaki tadın, sakladığım gururum.
Teninin kokusuyla hâlâ sarhoş olurum,
Belki de bu yüzden sen, bana haram, mekruhsun...

Ünal Beşkese
............................
mıh..........tomurcuk
mekruh....men edilmiş yasaklanmış