Monos Şiiri - Can İnce

Ardı sıra yürüyorum cennetin
Yüzlere yeryüzünden hüzün yağıyor
Ben kokan kanım, benim gibi,
İçimden geçen her saat,
Benden yalnızlığıma akıyor.
Takip ediliyorum....

İnsanlık için edilen dualardan çıkarın beni!
Kendimi ve yalnızlığımı
İnsanlıktan aforoz ediyorum.

Bir yerlerde kapılar çalınıyor
Bir yerlerimde hep yanlış kapılar açılıyor
Kim bilir kimin rüyasında
Bir hayalet giriyor kanıma...

Arkamı dönsem arkamda,
Önümü dönsem arkamda,
Cennette ve dünyada
Kırbaç yerine sarmaşık kullanan
Eksik etek, yarı deli bir hortlak
Ellerini yakamdan çekmeyen ter.

Yürüyorum....
İzliyorlar...

Ben cennetin izinde,
Hortlak benim izimde,
İçimdeki ışık sönsün,
Girsem diye cennete,
Yanlışlıkla doğru yolda
Mezara doğru yürüyorum.

Susuyorlar...
Susuluyorum...
Böyle konuşmak işte!

Sevemediğim bütün güzel kadınlar için
Bir daha şiir yazıyorum.

Asmadan önce öldürün beni!
Kendimi bambaşka bir cennete tayin ediyorum.

Cennetle hortlak arasında,
Bin yıllardır kimsenin geçmediği kapıyım
Binlerce kapı yaşatan içinde.
Sular da geçmese içimden,
Neredeyse kapılığımı unutacağım.
Yalnızlığım ölürse bir gün,
Başka bir hortlağın yalnızlığına sığınacağım.