Modern Diktatör Şiiri - Süleyman Kılıç 2

Gökyüzü gri bir perde,
Beton kaleler içinde saklı ruhlar,
Bir zamanlar yankılanan özgür şarkılar,
Şimdi metalik yankılarla susturulmuş.

Modern diktatör,
Ne tahtı var ne tacı,
Ama gözleri her yerde;
Bir ekranın soğuk ışığında,
Bir köşeye ilişmiş kamerada,
Ya da korkudan sustuğumuz sözlerde.

Sembolizm mi istedin?
Bak, elindeki kalem kırılmış,
Kırmızı mürekkep zemine sızmış,
Bir çiçek gibi,
Kökleri olmayan bir çiçek gibi.

Ve saat, her gece tam sıfırda durur,
O an, gerçek ve yalan,
İki düşman kardeş olur,
Ve biz;
Kendi gölgemizle kavga eden suretler.

Ah, modern diktatör!
Ne zırh giyersin, ne kılıç sallarsın,
Ama her vicdanı zincire vurursun.
Ve biz,
Kendimizi özgür sanırken
Kendi hapishanemizin taşlarını dizeriz.

Gökyüzü gri bir perde,
Ama bir gün rüzgar esecek.
O gri perde parçalanacak,
Ve altında belki bir mavilik,
Belki bir umut saklanacak.