Biz seninle yanlış şehirlerden geçip gidiyoruz. Kavuşmalarımız dudak arası trafiklerine sıkışıp kalırken, inilmesi gereken durakları kaçıyoruz. Biz aslında bizliği yaşayıp, dış dünyanın içinden kaçıyoruz. Şimdi yine yorgun bir mevsimin içine sürüklenip, baharı müjdeleyen erik ağaçlarını gözlüyoruz. Çiçekler açtığında evet çiçekler açtığında; belki yeniden kavuşabilmenin umuduyla yaşıyoruz…




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta