Belki hiç bilmeyeceksin bir gülüşünle dünyasını aydınlattığın birileri olduğunu ve yine bilmeyeceksin nefes kadar yakın olup, nefessiz kalmanın ne demek olduğunu... Bu kadar yakın olup, bu kadar uzak kalmış olmanın hiçbir sözlüğe sığar yanı olmadığını görmeyeceksin ama her şeye rağmen çok sevileceksin... İçten bir sesleniştir bu duyulmasa, hissedilmese bile… Elleri cebinde gezen birinin bir yerlerde görüp okuyacağı ve hayıflanacağı… Kim bilir geçmişinde birisini sevmişliği düşecektir hatırına, tebessüm ederek devam edecektir yoluna… İyi ki sevmişim, yine olsa yine severdim diyerekten…
Aytekin OrhanKayıt Tarihi : 13.9.2014 10:44:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Aytekin Orhan](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/09/13/misillemeler-5.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!