Sokağın birinden geçerken rastladığım gözlerin karşıladı sen yanımı, ne çok sana benziyordu. İzlendiğinin farkına bile varmadan yürüyüp gittin yanımdan... Bakıp kaldım ardın sıra, sen olmadığını bildiğim halde sen doldurup gitti içime... Sensiz akşamlar, sessiz akşamlar hiç çekilmez oluyor. İçimde bir yokluk hissi, içimde bir kayboluşa uzanış. Dilim dönmez, dönse dinlenmez. Yaramaz bir çocuk yüreğim oynayıp duruyor sokak aralarında. Sen saklanmışsın, aranıyorsun köşelerde; sonra bir köşeden çıkıp koşuyorsun. Yetişmek ne mümkün. Bu yüzdendir hep ebelenişim yüreğine...
Aytekin OrhanKayıt Tarihi : 23.9.2014 20:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!