Korkularımız bizi tutsaklığa itiyor. Yaşanılması gerekenlerden kopuyoruz. Yaşıyoruz işte yaşıyoruz nefes alıp veriyoruz daha ne olsun tesellilerine gömülüp, aslında içten içe tükendiğimizi göremeyecek kadar kör oluşlarımız karşısında. Oysa çok mutlu olmayı isteyen insanlardık, biraz huzurun içinde yer aldığı hayatın içinde… İstediklerimiz gerçeğe dönüşmedikçe daha çok korkar olduk ve kaçtık kendimizden… Yalnızlığın gölgesine sığınıp, dış dünyaya pencerelerimizi kapar olduk. Geriye baktığımız zaman biz nerede hata yapmışız sorularıyla baş başa kalışlarımızla…
Aytekin OrhanKayıt Tarihi : 21.9.2014 19:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!