Misillemeler 32 Şiiri - Aytekin Orhan

Şimdi çok uzaklarda bedenin üşürken, acılarını dindirememenin çaresizliğiyle gözlerim sökülüyor yuvalarından… Sensizliğimin hesabını tutuyorum. Sonucu sen çıkıyor. Sonrası susuyorum. Bu hesabın tutmaz sen olmayışıyla… Sen niye yanımda değilsin diye saçma bir soruya boğuluyorum. Böyle tepeden tırnağa sen doluyken diyerek kendimi teselli ederek, hiç mantıklı değil bu, hiç hem de diye söyleniyorum. Sonrası yine sadece yazmak istiyorum. Yazdıkça yazmak. Gözlerim yerinden fırlayana, parmaklarım uyuşana kadar. Ne yazdığımın bir önemi yok içinde sen geçen her şeye dair. Nefesim kesilene, yüreğim duruncaya kadar.