Yine bir akşam sensizliği, yine aynı saatler ve geçmezliğinle... Alıştım demeyi istedikçe, alışmadığımı hatırlamak acıtıyor. Giderken gülüşünü iliştirmiştin yüzüme, maske olarak kullandığım. Kim sorsa iyiyim deyip, gülümsediğim. Oysa ben gülümsedikçe, sen gülümsüyorsun diye gülümserdim. Sırf seni hissedebilmek adına. Yüreğimden fışkıran lavların sıcaklığını umursamadan, sadece sana doğru akabilmek adına, yolunu bulsun diye...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta