Miras Kaldı Şiiri - Mehmet Tamer Altıparmak

Kahpe felek güldürmedi yüzümü
Dağlayıp da yara etti özümü
Kor eyledi dilde tatlı sözümü
Dillerime miras kaldı feryadım

Karanlık da seçemedim yönümü
Göremedim dert sarınca önümü
Yar yolun da hazırladım sonumu
Yüreğime miras kaldı ataşım

Koparırlar salkım salkım üzümü
Bağ bozumu sandım yarsiz güzümü
Yıllar çaldı alıp gitti özümü
Gözlerime miras kaldı gözyaşım

Esen yelde savurdukça külümü
Niye örtdün yüzündeki tülünü
Gel de yıka gözyaşınla ölümü
Benden sana miras kaldı su tasım

Izdırabın yüreğimde var oldu
Musallatın ötesinde şer oldu
Gecelerde gündüzlerde har oldu
Dostlarıma miras kaldı bu ahım

Def eylesen baştan gitmez aşk vardır
Katılaşan bağrımdaki taş yardır
Gözlerimde duygu seli yaş vardır
Senden bana miras kaldı cananım

Beni senden başka kimse üzmüyor
Gözlerimde güzel görse süzmüyor
Benim derdi gayrı kimse yazmıyor
Bu kadarda zulüm fazla cananım

Dudağımda toprak gibi çatladı
Ciğerimde narı ateş katladı
Dillerim de feryat figan patladı
Bülbüllere rakip ettin sen aşkım