Miras... Şiiri - Yavuz Somuncu

miras gibi
senden
bu tebessümüm...

kendini seven bir adamın
günlere yayılmış
hüzünlü bir
öyküsünü anlatıyor gibi
bana bakan yansımam
böyle baktıkça
hatırlıyorum herşeyi
bu aynanın karşısında
hatırladın mı bilmem
ben unutmadım

gündüz gözüyle
esiyor rüzgar
yerden havalanan
eski gazeteler var
adımların sesleri
inletiyor şehri
gittikçe kalabalıklaşan
pazar yeri gibi içim

alakası yok
yediklerimin
ben burda yok gibiyim
ya da
yok denecek kadar
az
iki harfim
hecelere bölünmüş
ilkokul tahtasıyım bugün
oysa seviyorum
siyahı
bilmem nedendir
bu düşünceler...
heryerdeler...

sana da yakışıyor
siyah
tok gösteriyor
asiliğini
bu sayfa gibi
altalta sıralanan
adımların var senin
kulağımdalar sanki

birikiyorsun
hissediyorum
ve ne zaman
ne şekilde
terkedersin beni benden
bilmiyorum
hayranım kendime
bu ısrarcılık
aptallıktan başka birşey değil
ama bu tebessüm
başka türlü
doğmuyor
gözbebeklerimde

sen fikri
bu tebessüm
bu varak ayna
miras gibi
senden...