Minaresiz cami Şiiri - Zamin Sardarlı

Minaresiz camilere acele ile koşan insanlar..
Onlar bu dünyaya davetsiz geldikleri için,
Davetsiz olarakta burayı terk edecekler.

Hayat bir sağır müzisyenin,
Bir kör fotoğrafçının,
Ve birde, bir fikirsiz şairin icadından başka bir şey değildir..
Kulaklarımızla notları ayırt edip,
Gözlerimizle görüntüleri derleyip,
Yeni ilkeler ortaya çıkararak
Bir duygu, arınmış bir ruh vermeliyiz hayata.
Bizim görevimiz bura kadar
Bundanda öte asla olmayacak!

Burası, dört duvarla kaplı bom boş ev
Bu evde kadınla birlikde toprakta yaşıyor.
Kadın toprakla uzun süredir evli.
Duvarda evlilik resimleri…
Ve kadın, ne zamandır iki kişilik yatağını onunla bölüşüyor.
Sabahları onunla kahvaltı yapıyor,
Öğlenleri iş numarasını arayıp, eve kaçta döneceğini soruyor.
Akşamları onun en sevdiği yemeği bişirerek karşısına koyuyor.
Ve geceleri onunla her defasında ilk seferiğmiş gibi ihtirasla sevişiyor...

İkinci cahan savaşını görmüş babasının, asgerlik üniformasında çektirdiği fotoğrafı elinde tutan oğul..
O'da şimdi biraz daha gelişmiş, ama aynı üniformada yeni savaşa yollanıyor.
Oğullar babaların kaderini yeniden yaşamağa mahkumdur!
İşte bunun isbatını en iyi şekilde bilen kişi,
Bir evde toprakla aynı çatı altında yaşayan kadındır.

Ve uzun zaman önce,
kimseden habersiz dünyaya ayak basan toprak,
Kendisi bile bilmeden,
Burada, uzun süreli bir hayat başlatmış oldu...