Büyük bir inanç lazım
Yaşamak için …
Yaşatmak için ölü ruhunu
Tanrı olmak lazım
Boş sayfalardaki hikayeleri yeşertir mi ?
Hüzün dolu kalemim.
Âmâ birine el uzattım
Kalbi kör olan birine
Ruhumu serdim gözlerinin önüne
Ruhum ruhuna aksın ki..
Görsün diye.
Geceden kalkan kuşlar..
Uçup gidiyor bilinmezliğe
Yaşam sessizliğe bürünüyor
İçinde kuşları barındırmayan mevsimler geçiyor
Saymadım..
Kaç mevsim geçirdim ?
Esir olmuş gözyaşlarım…
Göz bebeklerimi tırmalıyor
Kapanan göz kapaklarım..
Gündüzü sonlandırıyor
Karanlığa boğuluyor mutluluk zindanları
Nefreti seven,üzüntüyü kucaklayan…
Yıldırıcı bir sessizlik var yaşamda
Yaşamın uyanmasını isteyen bir martı
Ve ben.
Benim de fikrim meçhul.
Bir cızırtı duyuyorum
Ve ona eşlik eden bir tıkırtı
Mimar oldum ben.
Ruhu ak ,başı dik bir mimar.
Bu gurur benim.
Tereddüt barındırır çizgilerim
Eskiz üzerinde uçar sürekli..
Yaşam rüzgarını hissediyorum
Kızaran tenimde..
Dökülen terim…
Can veriyor uçsuz bucaksız bozkırlara
Yaşam beliriyor
Evren koşuşturmaya başlıyor
Islandım
Mutluluk kokan yağmurlarda
Büyülendim..
Küçük bir çocuğun kaygısını duydum
Islak ayaklarımda
Zamanın akışını hissettim..
Ruh donduran bir taşın üzerindeyim
Soğuk ,donmuş bir taş
Daha önce görmediğim bir kalabalık
Diyor ki onun için toplandık
Yalandan ibaret bu
Üşüyorum
Ölüme ramak kala
Uçuruma aşık olmak gibi hayat
Bir o kadar acımasız
Bir o kadar anlaşılmaz
Ölüyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!