Mimar oldum ben.
Ruhu ak ,başı dik bir mimar.
Bu gurur benim.
Tereddüt barındırır çizgilerim
Eskiz üzerinde uçar sürekli..
Yaşam rüzgarını hissediyorum
Kızaran tenimde..
Dökülen terim…
Can veriyor uçsuz bucaksız bozkırlara
Yaşam beliriyor
Evren koşuşturmaya başlıyor
Islandım
Mutluluk kokan yağmurlarda
Büyülendim..
Küçük bir çocuğun kaygısını duydum
Islak ayaklarımda
Zamanın akışını hissettim..
Ölüme ramak kala
Uçuruma aşık olmak gibi hayat
Bir o kadar acımasız
Bir o kadar anlaşılmaz
Ölüyorum
Şiirler dolusu uyanıyorum
Rüzgarı hissettiğim rüyalar görüyorum
Yanılgılarımda.
Gerçeklikten kopuyorum
Bir çılgın ve ceset arasında..
Pamuktan bulutlar dokuyorum
Ey ölümü tatmış bedenler !
Ne istiyorsunuz ölümsüz kararlılığımdan
Solgun yüreğimden
Günde iki kez atan kalbimden..
Huzuru niye alıyorsunuz ?
Kaybolan ses tellerim yetmez mi ?
Renksiz çizgilerim
Kitaplardaki ruhlarla hayat buluyor
Ruhsuz bedenim
Buruk anılarla dolu.
Mutlu son mu ?
Ulaşılamayacak bir ülkü.
Işığın tüm dünyayı aydınlatır
Herkesin gözü kamaşır
Karanlığını bir ben görürüm
Dalıp giden ruhun
Bir benim gözlerimde renk bulur
Kapanan gözlerim..
Kaç kez çalacaksın bu kapıyı
Şeytanı barındıran ruhun..
Kaç güneş batıracak..
Gündüzümden
Kaç baharı daha ıslanmadan geçireceğim ?
Hangi yaz ısıtacak donmuş yüreğimi ?
İyiye uzak ruhun..
Şeytan barındırır içinde
Kötülükle dolu meyveler tüketir
Düşlediğin yaşam…
Ne çok uzaksın o düşlerden
Düne ,bugüne ,yarına sığamayan bedenin ..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!