Gökkuşağı…
Seninle olsun
Yağmurlar , fırtınalar…
Benimle olsun
Renkler..
En güzel çiçeklerin olsun
Gökyüzüm..
Seni taşımanın ağırlığını ..
Hissediyorum en kuytu tepede
Gökyüzüm..
Özlemin tutunur kirpiklerime
Gözlerimde senin yükün …
Ön yargıdan kuleler sarmış etrafımı
Hapsolmuşum
Unutmuşum güneş nasıl parlar ?
Nasıl ısıtır ?
Karanlığa boğulmuşum
Uzun zaman önce..
Gökyüzüm
Duvara astığım tablom
Güzel parıltım…
Ne mutluluk verici seni izlemek
Sarhoş ediyor rengin
Varlığın denizler kadar engin
Tanrım !
Dindir bu ızdırabımı
Kâinatın en güzel yerlerinden..
Rüzgarlar getir
Işıltılar getir
Sönsün bu huzursuzluğum
Bitti bu huzursuzluğum
Gökyüzü yaptı son gösterisini.
Güneşi seyrediyorum
O da gidiyor..
Her şey gibi.
Zaman gibi..
Huzurlu musun Tanrım
Canından ruh üflediğin bedenler ölümü düşlerken
Huzurlu hissediyor musun ?
Kainatta mükemmel bir düzen var.
Denilen bu…
Sence de yanılmıyor musun ?
Gölgemi takip ederim
Kapkaranlık..
Karanlıkta gölgem kaybolur
Varlığım silinir
Cesetimi aydınlatır sokak lambası
Köşeyi dönerim.
Silinip giden kalbim..
Uçup gitmiş bedenimden
Kasıntıdan ruhlar çevrelemiş kaburgalarımı
Ölü kalpsiz bedenim
Acımasız bir kemik yığını
Ne hayat ister ne toprak
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!