Mikdat Bal Şiirleri - Şair Mikdat Bal

Düşenin dostu olmaz!

Bankadan borç alarak biri iş kuracakmış
Gerçekçi olmak gerek boş hayaller var olmaz
Dostu varmış çok iyi başında duracakmış
Ah bir bilse dostumuz elin oğlu yar olmaz

Çocuklar!

Fiziki oyun yok ne oyuncağı
“Taplet”le odaya girer çocuklar
Ne kaydırak bilir ne salıncağı!
Kendini koltuğa serer çocuklar

Bitti müsammaha bitti uyarı
Vur Mehmedim kaşın gözün üstüne
Çakala haramdır kurdun diyarı
Sür Mehmedim leşin’ düzün üstüne

Gönlümüz hoş değil, kalmadı hatır

Paniğe kapıldı şimdi hainler
Sabahtan akşama top sesi dinler
Kalleş kahpecikler in’lerde inler
Eteği tutuştu vay anasını!

Ne kadar dönekmiş şu Talabani

Yaş altmış üç ömrümün uzatmalı bölümü
Mevsim kış zemheride, üşüyüp donuyorum
Bir kolum gökyüzünde bekliyorken ölümü
Bir ayağım çukurda semazen dönüyorum

Geçen geçti denilmez bedeli ödenecek

Nefisle ol savaşta
Bulunduğun her yaşta
Akıl var iken başta
Tevbe esteğfirullah

Çoktur nefsin kaprisi

Ahirettir konumuz Muhterem Müslümanlar!
Dünya araya girdi aklımızı çelmiştir
İman edenler bilir, ne dediğimi anlar
Münafıklara yazık, gafletlere dalmıştır
İnanacak gün gelir o zaman geç kalmıştır

Firavun sofrası her şeyi varken
İştahım yok deyip, ilenenler var!
Niceleri var ki geçimi darken
Bir parça ekmeği dilenenler var!

Komşusu inlerken, kendisi doyar

Kıvrandın durdun

Bunca keder ile kıvrandın durdun
Kim senin derdini bilir Mikdadi?
Hep ağlayıp yazdın, ne fayda gördün
Kim senin sözünü alır Mikdadi?

Uyku çöktü bedenime
Gözlerimi açamadım
Veda ettim gidenime
Ben gitmekten kaçamadım

Dünyaya kandığım kadar