Mihail Yuryeviç Lermontov Şiirleri - Şai ...

Yalnızım gecenin ıssızlığında,
Taşlı bir yol ışıldar durur siste
Çevre suskun, kulak vermiş Tanrı’ya,
Yıldızlar konuşur birbirleriyle.

Gökyüzünde görkemli bir şölen var!

Umut sana göre rüya olsa,
Yalan sana göre gerçekse,
İnanma sen övgü ve boş iknalara,
Fakat inan, inan benim aşkım gerçektir!

Böylesine aşka nasıl da inanmaz,

Hem sıkıntı hem hüzün ve yok el uzatacak kimse
İçinin daraldığı bu dakikalar...
İstekler! ...Boşuna ve sonsuzca istemenin yararı ne? ...
Ve yıllar geçmede, en güzel yıllar!

Ateşli bir ruhla doğdum ben,
Severim birlikte olmayı dostlarla;
Ve geçirmek zamanı hızla,
Şişenin arkasında bazen.

Gözüm yok gürültülü bir ünde,

Kaygıyla bakıyorum bizim kuşağa!
Geleceği ya boş ya karanlık görünüyor.
Böyleyken, bilincin ve kuşkunun yükü altında
Eylemsizlik içinde kocuyor.

Zenginiz biz, ta beşikten beri

Hayır, sanma ki acınmaya değer biriyim ben,
Şimdi sözlerim dolu olsa da kederle,
Hayır! Tüm amansız acılarım benim
Çok daha büyük yıkımların önsezileridir sadece.

Gencim! Fakat sesler kaynaşıyor yüreğimde

Tören-merasimli tuhaf gökyüzünde;
Uyuyor toprak,ışıldayan mavilikte,
Öyle bana zor ve acı olanda ne?
Beklediğim şey ne? Beni üzen ne?

Artık hayattan hiçbirşey beklemiyorum;

1
Affet! Bir daha görüşmeyiz,
Tokalaşmayız hiç bundan böyle.
Affet! Gönlün bir kuş kadar özgür...
Lakin bulamaz o saadeti yine.
Bilirim, bin bir ıstırapla,

(Byron a Öykünerek)

Başkalarının ayaklarına kapanmışken
Senin bakışlarında anımsadığım;
Onları okşayıp severken
Eski günlerin aşkıyla acılıydım;

1

Hayır! İlgi beklemiyorum ben
Hüzünlü sayıklamalarına ruhumun,
Alışkınım el çekmeye isteklerimden
En uzak günlerinden beri çocukluğumun,