Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Tebrik ederim!
Emek yoğun güzel çalışma,
Şiirsel bakışın yanında didaktik boyut,
Evrensel ögelerin öne çıktığı hoş bir muhteva,
Zamanım oranında inşaallah diğer çalışmalarınızı da gözden geçirmeğe çalışacağım,
Başarınız daim,çalışmalarınızın sürekli,arkadaşlığınız ise ivme verici olsun der,selam ve saygılarımı sunarım efendim.....
Empati ve sevgi, merhamet dolu ifadelerde, başkalarının acımasız tutumunu telin eden vurgular var. Hayvanları sevmeyen, insanı asla sevmez. sadece bu tür insanlar kendilerini severler. O insandan topluma da yarar gelmez. Naime kardeşimi, başarılı bu çalışmasından dolayı kutluyorum. sevgi ve saygıyla.. A.Berat Ünal
Canım ne günlere kaldık diyorum hep..Neler aklıma gelmiyor ki. İnsanlar değişti..Acımasızlık çoğaldı..Buna seyirci kalmak bile çok zor istemeden de olsa..Hep eskiyi özlerim..O dostluğu, kardeşliği, aynı mahalleli olmayı, komşuluğu...Şimdi aynı apartmanda bile insanlar birbirinden habersiz. Kimin nesi var kimse bilmez. Doyumsuz bir toplum hızla büyüyor ve sapıklıklar artık engellenemez durumda..
Keşke bu güzel dünya hiç bozulmasaydı..
Teşekkürler güzel yüreğine, değerli kalemine..
Sevgilerimle..
kutlarım degerli şaiir dost tam puan sayı sevgiyle
yürek sesini
konu ne olursa olsun mısralara duyguyu yüklemek usta işi olsa gerek ve ben şu an onu okudum.
taktir ve tebriklerimle.
ant+10
Kutluyorum duyarlı yüreğinizi ...tam puan ve sevgiler.....
Her canlı aynı duyguları paylaşıyor, hissettiriyor..........Türü de farketmiyor............
Akıcı, insanca duyguları hissettiren şiirinizi kutlarım, tebrikler. +10
Olaylar ve insanlar arasındaki ilişkinin çoğu kez rasyonel olmaktan çıkışında başat suçlu kendini belli eder genellikle.
Okuduğum bu üretide de böyle bir iz sürdüm;o suçlu apaçık ortadaydı.
Sayın ÖZEREN'in şiiri dekore eden tabloları vardı sayfada;o tabloların ansıttığı canlı yaşam üzerine söyledikleri arasında yanlış olduğu değin gerçek;gerçek olduğu değin de olanaksız şeyler vardı.
Bunları iyi anlamak gerektiği o olanaksızlığı meşru kılmıyoordu.
Öyküsel anlatımın şiiri yaldızlaştıran şiirselliği seçilebilecek durumdaydı ve sorgu boyutu açısından yaşamsaldı.
Kutlarım.
Begeniyle okudum tebrikler gönül dolusu selamlar
Tatil beldelerinde ,tatilin bitip okulların açıldığı şu günlerde, sokaklarda boynunda tasma , başıboş bir parça ekmek, bir yudum sevgiye aç SINIF GEÇME ARMAĞANI mevsimlik kedi ve köpekler....
Anlamlı dizeleriniz için kutlarım kaleminizi.....
Bu şiir ile ilgili 110 tane yorum bulunmakta